13 Mart 2009 Cuma

Watchmen


Dc Comics nâm çizgiroman şirketinin tanıdığımız isimlerinden sonra bir de Watchmen çıktı başımıza. İyi oldu, güzel oldu. Şimdiye kadar pek çok babayiğit niyetlenmiş de; çekmeye açıkçası götleri yememiş. Çünkü bu sefer karşımızda duran hikâyede öyle tek bir kahraman yok ve hayal aleminde de geçmiyor. Ne Gotham şehri var, ne de her yere lazer atan silahlar. Soğuk savaş döneminde geçiyor tüm olaylar. Ve bu hikâyede artık süper-kahraman olayı kendini aşmış vaziyette. Nedeni ise Allah'ın kendisi yaratılıyor burada süper kahraman niyetine, ismini Dr. Manhattan koyuyorlar. Diğerleri var tabii bir de.

Watchmen nedir, ne değildir; kısaca anlatmak gerekir tabii. Soğuk savaş döneminde yasalara bağlı kalmadan adaleti sağlayacak bir gruba ihtiyaç duyulur ve Watchmen oluşur diye kısaca geçelim. Sonrası "maskeli intikamcı" muhabbetine bağlıyor.

Film, görsel efektleri açısından dehşet-ul vahşet bir içeriğe sahip. Soundtrack seti ise ayrı bir şahane (99 Red Balloons var be!). Kurgusu, artık böyle fantastik filmlerde kurgu ne kadar iyi olabilirse o kadar iyi. Bu tür filmlerin hastası olanlar için tapılabilecek bir film hatta. Tabii çizgiromanı okumadım; uyarlama olarak nasıldır; hiç bir fikrim yok.

Böyle en damarından sosyal mesaj da veriyor. Ortalama bir Türk ergeni "Why so serious?" ile parlattığı karizmasını, "Never compromise!" ile yeniden cilalayabilir, "Herşeyi insanlar bu hale getirdi, biz yaptık herşeyi böheeeeee." şeklinde triplerle kendini acındırabilir. Odasına Rorschach'ın afişlerini asabilir. Hatta bu film üzerinden favori kahraman değerlendirilmesi yapılırsa; çoğunluk resmen Allah olan Dr. Manhattan yerine sessiz-pis-kötü kokan-sosyopat ve ödün vermeyen Rorschach'ı seçecektir. Ozymandias da var tabii, sinsi. Komedyen var, bildiğin her boku görmüş-yaşamış ve boşvermiş adam statüsünden. Öbürleri faso fiso.

Mutle ve mesut olalım. Yeni bir oyuncağımız var artık.

Hiç yorum yok: